Op zoek naar de lekkerste bitterbal

Door Wurff – Gezien de matige recente sportprestaties, besloot het management van SVE 5 afgelopen dinsdag om het over een andere boeg te gooien. Sportief gezien viel er niks meer te behalen deze competitie, dus werd er besloten om zich verder te verdiepen in het op twee na belangrijkste element van iedere tafeltenniswedstrijd (na bier en het vloeken en tieren van menig speler): de befaamde teamschotel. Immers, een welbekende oud-Tibetaans gezegde stelt: “Zonder teamschotel, geen tafeltenniswedstrijd”.

Aangezien vijftig procent van SVE 5 zich in wetenschappelijke regionen bevindt, werd er eerst uitgebreid voorbereidend onderzoek gedaan. Tot onze grote verbazing viel er het volgende te lezen op de website van een niet nader te noemen rivaliserende, beduidend kleinere en minder gezellige tafeltennisvereniging uit Utrecht:

“Er werd onze helden een “teamschotel” geserveerd waarbij de betreffende term zeer pretentieus bleek. Nauwelijks genoeg voor de hongerklop van enkel uw reporter en van een erbarmelijke kwaliteit die zijn weerga niet kent. Geen standaard hapjes maar discutabele frituursels wiens aanwezigheid in de darmen meteen werden opgemerkt. Enkel het “dry air fry pan” debacle in Woerden, twee jaar geleden, staat nog onder deze schaamteloze vertoning in het “teamschotelklassement”. Maar een goede een-na-laatste plaats is vanaf nu voor onze Hooglanders, bij wie zowel kwaliteit als kwantiteit niet aan bod komen.” – ‘De Razende Reporter’

De oplettende lezer heeft wellicht al vaker stukjes van de ‘Razende Reporter’ voorbij zien komen op de sociale media. De praktijk leert dat het bij deze proza om een negatie van de werkelijkheid gaat: het tegenovergestelde van wat er beschreven wordt, is daadwerkelijk gebeurd. Vandaar besloten de helden van SVE 5 om naar Hoogland af te reizen en aldaar de teamschotels te testen. Jasper zorgde voor een goede voorbereiding door te rijden naar de culinaire locatie. Met zijn stuurkunsten wist hij in een ritje van amper 40 minuten onze maaginhoud vakkundig leeg te krijgen. Max Verstappen kan maar beter Team Red Bull zo snel mogelijk inwisselen voor Team Graaff.

Enfin, al hongerig aangekomen werd er besloten om toch maar een sportief aspect aan het culinaire uitstapje toe te voegen. Jasper was gebrand om tot de beste speler van de competitie gekroond te worden (wegens morele bezwaren tellen we invalsjoker Gideon van dezelfde niet nader te noemen rivaliserende, beduidend kleinere en minder gezellige tafeltennisvereniging uit Utrecht, even voor het gemak niet mee). Het obstakel voor het bereiken van dit doel bleek de jeugdige Jesse Coljee. Jasper serveerde hem echter met speels gemak weg en eiste met 3-0 zijn kroon op. Anton wist helaas niet tot motivatie en, daarmee samenhangend, winst te komen. Het ‘Edward-syndroom’ lijkt op de loer te liggen, al was een overwinning op Gert-Jan Jan-Gerritsen dichtbij. Limburger Wurff maakte zijn provincie trots en wist twee wedstrijden te winnen, met als saillante toevoeging ook een overwinning op topper Jesse in een mooie pot tafeltennis. Het dubbel Wurff/Graaff bleek tenslotte alweer voor de zoveelste keer deze competitie te sterk voor de tegenstanders.

Na deze kortstondige afleiding in de vorm van een tafeltenniswedstrijd was het moment daar: het bestellen en eten van de teamschotel. Bij de komst van de eerste teamschotel werden de hapjes allereerst zorgvuldig bekeken. Ook de edele neusorganen bleven niet ongestimuleerd. De smaaksensatie van de gepresenteerde hapjes bleek niet te versmaden. De selectie was divers: van de luchtige en romige bitterbal, via de ferme kipcorn, naar de lekker gekruide minibamiblokjes. De jury van SVE 5 was het er roerend over eens: deze teamschotel was van een eenzaam goed niveau. Prompt werd er een tweede besteld. De scherpzinnige lezer heeft hiermee een belangrijke levensles geleerd: vertrouw nooit informatie verkregen uit onbetrouwbare, obscure bronnen, zoals de website van een niet nader te noemen rivaliserende, beduidend kleinere en minder gezellige tafeltennisvereniging uit Utrecht.

Aangezien Jasper de sensatie van de overheerlijke hapjes deed vermeerderen met een regelmatige slok gerstenat, werd Wurff opgetrommeld om terug te rijden naar Utrecht. Na wat vertier in de vorm van 130 km/h rijden waar je slechts 100 km/h mag, 60 km/h rijden waar je wel 80 km/h mag, het overschrijden van een doorgetrokken streep, rijden met groot licht aan en tenslotte een halve rit rijden met de regenwissers aan terwijl het al lang niet meer regent, dit alles voorzien van commentaar van de altijd gewiekste Jasper, werd er tenslotte dinsdagnacht rond één uur aangekomen in Utrecht. Een schappelijke tijd voor de laatste wedstrijd van het seizoen. U leest over enkele maanden verder over de nieuwe avonturen van SVE 5, wellicht in een andere samenstelling…