Na de promotie van de Hoofdklasse naar de 3e divisie is het duidelijk even aanpoten voor team 3. De eerste wedstrijd ging naar verwachting met 9-1 verloren tegen de degradant uit de 2e divisie en kampioenskandidaat Never Despair, maar de daaropvolgende wedstrijden tegen de op papier zwakkere TTCV Herwaarden en Megacles zouden kansen moeten bieden. Vorige week werd nog 6-4 verloren van TTCV en afgelopen zaterdag reisden Arthur, Rob en Maarten af naar Weert om daar hopelijk een beter resultaat neer te zetten. Door Maarten
Half drie stond Arthur klaar bij SVE om zijn debuut als teamchauffeur te maken. Onze kersverse toptransfer van team 1 heeft nog maar drie maanden zijn rijbewijs en had nog nooit zo ver gereden, maar hij wist ons gerust te stellen door te stellen dat hij ‘vorige maand in ieder geval nog één keer gereden had’. De auto was een automaat, dus de reis liep voorspoedig. Rob deed een tukje, terwijl Maarten hielp met het navigeren aangezien de TomTom de nieuwe A2-situatie nog niet in kaart gebracht had. Op het moment dat de Limburgse grens gepasseerd werd, begon het radiosignaal te haperen waardoor alleen Limburgse carnavalsmuziek of studio Brussel ontvangen kon worden. We voelden ons een beetje toerist in eigen land, maar we konden in ieder geval alvast wennen aan de zachte G de rest van de dag.
Ondanks de TomTom perikelen kwamen we ruim op tijd aan in de grote sporthal van Megacles. We werden ontvangen door de tegenstanders die tot nu toe, net als wij, slechts 5 punten uit 2 wedstrijden gehaald hadden. Het was duidelijk dat beide teams een dikke overwinning nodig zouden hebben om degradatie te kunnen ontlopen. Het doel was dus duidelijk. Rob begon sterk door met 2-0 voor te komen tegen de sterkste tegenstander, Kamil, maar verloor de wedstrijd onverwacht nog in vijven. Daarna werd Arthur in vieren weggeserveerd door Roel en werd Maarten met 3-0 weggeveegd door Roy voordat er ook maar een zweetdruppel aan te pas kwam.
Verstandigerwijs gingen Rob en Arthur dubbelen, en dat ging verdienstelijk, ondanks dat dit de eerste keer voor ze was. Wederom kwamen ze met 2-0 voor waarna de tegenstander ineens opmerkte dat we de hele wedstrijd al met een celluloid bal aan het spelen waren. De oorzaak voor de 3-0 achterstand leek gevonden te zijn, want nadat er gewisseld werd naar de plastic bal werd de dubbel met 3-1 gewonnen en kwam mopperkont Rob in de tweede wedstrijd wederom vrij gemakkelijk op 2-0 voorsprong. Dit werd wederom een vijfsetter door de goede services van Roel, maar gelukkig had Rob in de vijfde set zijn gevoel weer gevonden en werd het 2-11.
Maarten mocht daarna proberen datzelfde gevoel te hervinden in zijn tweede wedstrijd, tegen Kamil, maar hij had overduidelijk zijn balgevoel thuis laten liggen, waardoor hij weinig in te brengen had tegen de harde spinballen van de Pools-Limburgse kopman. Arthur wist zijn tweede wedstrijd vooral op ervaring te winnen, maar had (net als Rob) moeite met spinnen in de veel tragere zaal dan SVE wat tot veel ergernis leidde. Een 4-3 tussenstand stond op het bord en een dikke overwinning (waar we stiekem op hadden gehoopt) was plotseling wel erg ver weg. Zeker gezien het feit dat niemand van ons, noch van de tegenstanders, écht lekker aan het spelen was. Maarten en Roel hadden zich daarom voorgenomen om een lekkere pot te spelen, ongeacht het resultaat, maar het leidde tot een 3-1 nederlaag voor Maarten die alleen wat leuke punten maakte met lange rally’s met hoge ballen. Het publiek, dat weinig reden tot klappen had gehad, verliet dan ook vroegtijdig de zaal, waarschijnlijk om de landelijke damesvolleybalwedstrijd in de grote hal te bekijken waar zowel sporttechnisch als esthetisch beduidend meer te bewonderen viel. De laatste wedstrijd van Rob ging met enkele demonstratietafeltennispunten met 3-0 naar Rob, waarna Arthur tegen Kamil mocht proberen een gelijkspel uit het vuur te slepen. De motivatie was er echter niet meer, wat typerend was voor de wedstrijd, waardoor een uiteindelijke 6-4 overwinning voor Megacles op papier stond.
De teleurstelling werd vakkundig weggespoeld met enkele pilsjes en een hand nootjes, maar omdat Arthur nog een feest had duurde het niet lang voordat we in de auto terug naar Utrecht stapten. Onderweg werd de ongemakkelijke stilte verbroken toen Maarten tot twee keer toe werd gebeld door een anoniem nummer. Het betrof ene ‘Jeroen’ (met lacherige meidenstem) van Max BV die mij meteen even doorverbond met de klantenservice van hun bedrijf omdat ze een klacht over mij hadden ontvangen betreffende een grote order uit China naar Rotterdam die in Kopenhagen was onderschept ofzo. Goed verhaal, dacht ik zo… Zal vast de nieuwe vorm van belletje-lellen zijn. Maar goed, de conclusies na vandaag zijn duidelijk: 1) Met Arthur zijn rijvaardigheid is niks mis, dus dat mag ‘ie vaker doen. 2) Rob is duidelijk onze kopman met 4 uit 6. 3) Thuis gaan we wél winnen van Megacles. 4) Arthur is in ieder geval van zijn 0% af!