In de laatste drie wedstrijden van de voorjaarscompetitie ging het voor ons voornamelijk om de strijd tegen degradatie (en tegen alcoholvergiftiging). Op een mooie woensdagavond reden Niels, Max en Obbe richting het prachtige Hagestein, waar we in HTV onze directe concurrent voor degradatie troffen. HTV stond halverwege de competitie op 28 punten, terwijl wij daar met 22 punten een stuk achter zaten. Gelukkig voor ons waren zij in een dip en na twee 9-1 nederlagen op rij stonden we 3 punten voor.
Niels begon de wedstrijd solide tegen Mario Lenting, die zelf vond dat hij veel pech had, en won vrij eenvoudig. Daarna mocht Max tegen William van Overdam en ondanks het feit dat het qua spel in balans was, verloor Max met drie keer 11-9. Jammer, want hier lagen zeker kansen. Ik won vervolgens zonder problemen met 3-0 van Rick Meijer. Het dubbel was weer eens niet onze sterkste pot en ging helaas verloren, net zoals de pot van Niels tegen William. Ineens 3-2 achter.
Gelukkig won ik hierna van Mario, maar eigenlijk verloor Mario meer van zichzelf, want hij praatte zichzelf na ieder verloren punt uit de wedstrijd. Max verloor hierna van Rick, maar daarna kwamen we op stoom: ik liet William kansloos en won met 3-0, waarna Niels hetzelfde deed met Rick. Tussenstand 5-4. De spannendste wedstrijd van de avond was die tussen Max en Mario. Max stond 2-1 in sets en 7-3 voor, waarna Mario terugkwam, de set met 11-8 won en 6-2 voor kwam in de vijfde. Gelukkig kon Max de wedstrijd alsnof naar zich toe trekken en hij won de laatste set met 11-8. Een belangrijk punt, want nu waren we 5 punten los van HTV. HTV had wel een iets lichter programma te gaan.
De volgende week kwam Almeerspin bij ons buurten. Zij hadden lang meegedaan voor de titel, maar waren eigenlijk al klaar. Omdat we er nog niet helemaal gerust op waren, speelden wij in de sterkste opstelling met Marco, Niels en mijzelf. Marco begon tegen Nick Klaver, een jeugdspeler met 2e divisie balgevoel, 3e klasse conditie en minder dan 6e klasse motivatie, wat uitmiddelt tot 2e klasseniveau. Marco trok zich weinig aan van het gedoe en won vrij gemakkelijk. Niels verloor hierna vrij snel van Jari Bonsee, waarna ik tegen Daniel Wortel een gelijkopgaande wedstrijd speelde. Op 9-9 in de vijfde had ik een geluksbal, en die maakte ook meteen het verschil. Niet glorieus, maar de punten tellen even hard. De dubbel werd helaas weer verloren in vijven. Moeten we misschien toch eens op gaan trainen. Gelukkig won Niels van Nick: 3-2. Marco speelde hierna net zoals ik een gelijkopgaande wedstrijd tegen Daniel, helaas viel het voor Marco net de verkeerde kant op 11-9 in de vijfde. Hierna wilde ik me revancheren op Jari, van wie ik in Almere vrij dik had verloren. Dat lukte, ik won in drie gemakkelijke games; 4-3.
Zoals de hele avond, werd het weer een close wedstrijd tegen Daniel, dit keer helaas verloren door Niels. Nick had er tegen mij helemaal geen zin meer in, dus dat was snel klaar: 5-4. De laatste wedstrijd tussen Marco en Jari was vrij spannend. Marco was echter niet van plan twee keer miniem te gaan verliezen en won tot frustratie van Jari, die het allemaal nog even moest verwerken. Eindstand 6-4, prima overwinning en belangrijke punten in de handhavingsstrijd. Later op de avond berichtte Niels ons dat HTV gelijk had gespeeld tegen de nummer laatst Hilversum, waardoor handhaving vrijwel zeker was.
De laatste wedstrijd tegen het sterke Bijmaat stond er niets meer op het spel, aangezien HTV hun laatste wedstrijd al gespeeld hadden en wij een punt voor stonden. Door middel van lootjes trekken onder het toeziend oog van de notaris werd besloten dat Marco ons ging vertegenwoordigen bij het Lentebok-festival en ik de voiture richting Huizen mocht rijden. Met lichte tegenzin lieten verkozen Niels, Max en ik een avondje tafeltennis boven het terrasweer. In Huizen aangekomen was de volgende tegenslag voor Max dat Elisa Stuveling alweer niet mee deed tegen ons. In de wedstrijd bleek dat wij alleen onder druk kunnen presteren. Niels begon nog goed tegen Gerrie van Sunder, maar verloor nipt in de vijfde. Hierna verloor Max snel van Cees van Sunder en had ik geen kans tegen Pieter Loenen, die erg goed speelde. Lichtpuntje was de dubbel, die Max en ik weer eens wonnen. 3-1, we stonden op het bord, voor Max reden om de derde helft aan te laten breken. Ik won hierna nog van Cees van Sunder, maar de rest van de wedstrijden ging vrij duidelijk en snel naar Bijmaat. Hoogtepunt in deze potjes was de laatste van Max, die na vijf bier demonstreerde nog twee wereldballen langs het net te kunnen slaan. Helaas had het bier ook het effect dat hij de bal een flink aantal keer totaal miste. Om 22.45h kon de rest van de spelers dan ook aan het bier/bitterballen, etc. Niet een avond met toptafeltennis, maar we hebben goed aan onze beker-competitie rating gewerkt en het was nog heel gezellig in de nazit. Bij Bijmaat hadden ze PSV-Zwolle aan staan en dat deed ons concluderen dat je met beroerd spel best kampioen kunt worden…
Voor het eerst in een aantal seizoenen dus op eigen kracht in de tweede klasse gebleven. Volgend seizoen eens kijken of we de middenmoot onveilig kunnen maken.
Reacties
Leuk stukje!