Na de blamage tegen Effect trof SVE 6 achtereenvolgens de twee ploegen die in deze poule gaan uitmaken wie er kampioen wordt, te weten Tielse en VTV. Aan ons de taak om de rug te rechten, de knieën te buigen en het voetenwerk weer fris te krijgen om de vierde plaats niet te ver uit het oog te verliezen. – Door Obbe.
Met een dag of vier rust in de benen en de koppies, traden Niels, Wouter en ik (Obbe) aan tegen Tielse. Deze sterke promovendus uit de 2e klasse doet lekker mee in de eerste klasse en de Betuwenaren hadden Michael Edel, Andras Czeto en Mark Jansen afgevaardigd om eens even te komen buurten in Utrecht.
In de eerste wedstrijd wist Wouter Andras redelijk gemakkelijk weg te zetten, hij moest slechts de derde game afstaan. Twee punten voor het eind zei Michael (met wie ik nog een beetje over koetjes en kalfjes aan het praten was) dat Andras weldra zijn batje onze kant op zou gooien. Ik zette drie stappen opzij en ja hoor, daar vloog het batje als voorspeld door de lucht. Een goede kennis van hun teamgenoten kon ze niet ontzegd worden…
Na het debacle van de voorgaande maandag vervolgde ik de wedstrijd met een vers batje tegen Mark. Hij speelde vrij passief, maar aangezien de ballen heerlijk van mijn batje afvlogen richting willekeurige hoeken/plafonds won hij de eerste twee games vrij dik. Gelukkig vond ik het gevoel daarna snel terug en won de laatste drie games met 11-3, 13-11 en 11-3. Uit mentale materiaalmoeheid trapte Mark de bal na de wedstrijd kapot, leuke grapjes met die nieuwe dure plastic ballen. Tot op heden is de rekening nog niet vereffend, maar we accepteren Travelers’ Cheques. Hoe dan ook, we stonden 2-0 voor en het lek leek boven te zijn gekomen.
Het liep iets anders. Niels verloor zijn eerste enkel duidelijk van Michael. Het dubbel kon alle kanten op vallen, maar Wouter en ik misten om de beurt net iets teveel. Jammer, want het was een wedstrijd die we wel hadden kunnen pakken. In het vervolg waren er nog wel een aantal mogelijkheden, zo speelde Niels best aardig tegen Andras en dreef hem zelfs tot zulke frustratie dat hij zijn batje een aantal keer op de tafel gooide. Dit kwam Andras op een officiële berisping van de dienstdoende scheidsrechter (yours truly) te staan, desalniettemin verloor Niels de pot nipt. Uiteindelijk 2-8 verloren, waar er wel weer iets meer ingezeten had. Tja.
Gelukkig hadden we na deze dramatische week met 5 punten uit twee wedstrijden een week de tijd om e.e.a. te analyseren en evalueren. Tom was het niet eens met de conclusie dat we er beroerd voor stonden, hij had immers nog geen wedstrijd gespeeld. Deze logica wist de rest niet te weerleggen, waardoor Tom subiet werd opgesteld in de volgende wedstrijd tegen de Vreeswijkse tafeltennisvereniging. Tom, Niels en ik gingen zonder vrees en zonder van wijken te willen weten op bezoek bij Marco Langerak, Peter van Zomeren en Jasper Eijpe. Dit team is vorig seizoen gedegradeerd uit de Hoofdklasse, maar daar hadden ze bij VTV iets op bedacht; alle spelers van de hele vereniging op een hoop, dan teams van gelijk niveau maken en vervolgens voor al die teams Hoofdklasse aanvragen. De competitieleider had er tot een week voor de start van de competitie voor nodig om deze tactiek te doorzien en zette deze heren toen reglementair terug naar de eerste klasse. De snoodaards!
De wedstrijd dan. Tom begon met een koude-oorlog tactiek tegen Marco, met als doel de verhoudingen in de poule eens flink op zijn kop te zetten. Deel van de tactiek was om iedere zes punten de tactiek te herzien tijdens het zelf-soigneren met de handdoek. Tijdens de tussenliggende punten moesten de voetjes ook nog af en toe geveegd worden op het handdoekje, zodat de grip op de vloer behouden bleef. Zoals bekend beheerst Tom deze aspecten van het tafeltennis tot in de puntjes. Het tafereeltje dreef Marco echter tot wanhoop, waarna Tom de frustratie verder kon afstraffen met venijnige spinballen. Helaas kwam Tom net te kort om de pot ook daadwerkelijk te pakken. Na deze eerste wedstrijd was het 21.15h. Met het oog op de rest van het programma, besloten Niels en ik dat het tijd was voor een wat hoger tempo. (“Het tempo kan ons niet hoog genoeg liggen!”) In dier voege speelde ik tegen Peter en kwam in elke game iets te kort. Degene die de eerste spinbal op tafel kreeg won het punt, want ik denk dat er niet meer dan drie keer goed geblokt is. Toch maar eens een beetje oefenen op dat blokken… Niels mocht beginnen tegen Jasper en pakte de eerste game, waarna Jasper bedacht dat het handig was om niet alles terug te schuiven en met aanvallend spel Niels kansloos te laten.
De volgende potjes werden allemaal gewonnen door VTV zonder dat wij er echt aan te pas kwamen. Bij een 6-0 achterstand mocht ik tegen Jasper. In de eerste game had hij veel moeite met mijn aanvalballen, maar in de tweede game ging het gelijk op en wist ik maar net te winnen. De derde game trok Jasper het initiatief naar zich toe en kwam 8-5 voor. Gelukkig kon ik terug komen tot 10-10, waarna een serie van tactisch sterk tafeltennis op de tafel werd getoverd. Jasper serveerde met zijspin/dood naar mijn forehand, ik retourneerde iets te hoog/mis en Jasper spinde genadeloos in. Ik serveerde met een korte backspin bal en kwam daarna ook met een spin die Jasper niet onder controle kreeg. Deze oefening ging zo een tijdje door, slechts af en toe onderbroken door een blik naar de hemel die de concentratie moest doen toenemen. Op 14-14 stokte de training. Jasper serveerde kort, ik retourneerde half-hoog en hij spinde in. Tot zover niet nieuws onder de zon. Ik blokte deze bal echter (met de rand van mijn batje denk ik) terug als een zwabberende ziekenhuisbal waar niets meer mee te beginnen was. Nadat ik Jasper even aangekeken had met een blik alsof dit allemaal onderdeel was van het grote masterplan, kon ik mijn kunstje nog wel een keer herhalen. 16-14 en we stonden op het bord.
Niels verloor hierna de eerste game van Peter en aan de kant verkondigde hij dat hij geen schijn van kans had en of ik een biertje voor hem kon halen. Met een paar slokken bier op lukte het Niels behoorlijk wat beter in de tweede game. Met druk op Peter’s service en een goede eigen service won hij de tweede game dik. Hierna bleef Peter proberen het initiatief te houden, maar deed dat telkens iets te onbesuisd, terwijl Niels de contra-aanval wel op scherp had. 6-2.
Zouden we dan gewoon de laatste wedstrijden winnen en het bij een kleine nederlaag kunnen houden? Helaas, in het vervolg hadden Tom en ik niets in de brengen tegen Jasper en Marco. Tom zat af en toe nog wel dichtbij, maar tegen Marco had ik niets te vertellen. Mijn aanvalsballen nam hij gemakkelijk over en als ik iets passiever speelde strafte hij het ook keurig af, chapeau! Al met al 8-2 verloren. Doordat er niet heel veel meer te halen was, hielden we er een beter gevoel aan over dan aan de vorige wedstrijden.
De tussenstand is een achterstand van een punt of zeven op de vierde plaats, dus nog voldoende werk aan de winkel. U kunt ons vinden in het trainingshok.