Daar gingen we, een dag voor Hemelvaart richting Oldenburg waar 4 dagen
de Open Duitse kampioenschappen plaatsvonden voor mensen met Parkinson.
Ted, Anne-Marie, Siebren en ik (Carla) gingen vol goede moed naar dit
toernooi, nog niet goed wetende wat ons allemaal te wachten stond.
Een aantal van jullie hebben ons gevolgd via Polarsteps maar voor
diegene die nog graag willen weten hoe het is geweest, volgt hier een
(kort) verslag.
Donderdag was de start, na een vele te lange openingsceremonie, met onze
singelwedstrijden. Al snel bleken de partijen voor Anne-Marie en Ted wat
aan de zware kant te zijn, Siebren moest ook af en toe een verlies
incasseren en ikzelf ging vlot door de wedstrijden heen.
Die dag was klaar, we konden boodschappen gaan doen om te gaan koken,
bleken alle supermarkten dicht te zijn, dat werd dus iets afhalen.
Vrijdag startte de dag met dubbel spel en gemengd spel. Anne-Marie en
Ted bleken in een moeilijke poule te zitten met te sterke spelers,
Siebren en ik wonnen 2 partijen en verloren er 1. Ook Anne-Marie en ik
wonnen 2 wedstrijden en verloren er 1. Dat betekende voor het dubbelspel
iig de volgende dag de 1/8e finale.
Zaterdag moest het dus gebeuren, eerst de dubbels, daarna ik de single
en daarna gemengd. Het zou een hele lange dag worden waarbij vooral
veel gewacht moest worden. Dit bevorderde de lenigheid niet zeg maar.
In zowel de dubbel met Anne-Marie en ik, als bij de gemengde wedstrijd
met Siebren en ik, behaalden we de 1/8e finale met winst maar gingen we
onderuit bij de kwart finale. We waren toch een eind gekomen. Ik moest
tussendoor meteen de 1/4e finale spelen in de singel, dit verliep erg
moeizaam. O.a. door het lange wachten en de spanning speelde ik niet zo
goed en moest de winst dus laten gaan.
Dat betekende dat we allen uitgespeeld waren, gelukkig waren er die
zaterdag ook nog wat troostwedstijden zodat we flink hebben kunnen
oefenen.
Het was een hele bijzondere ervaring voor ons allen, ook zeer
confronterend om 300 mensen met Parkinson bij elkaar te zien. We zijn
weer een ervaring rijker en kunnen terugkijken op een geslaagd toernooi
(alhoewel ik voor mezelf daarin wat kritisch ben).
Ontzettend leuk en fijn dat er zoveel leden van de club met ons
meegeleefd hebben. We voelen ons echt gezien en gehoord, daar ben ik
zeer dankbaar voor. Ook wil ik het bestuur bedanken voor de sponsoring
van onze shirtjes, we vielen goed op daar in Duitsland.
Wie weet gaan we nog een keer, dat laten we weten.
