Na de weinig zeggende 5-5 van vorige week, was het deze week tijd om te kijken hoe de verhoudingen in deze competitie nu écht liggen. Tegen het eerste team van Over ’t Net – die vorige week 10-0 wonnen – mocht ons vierde team laten zien dat ze eerste klasse waardig kunnen tafeltennissen. Zie hier een korte evaluatie the day after.
Wanneer het bezoekende team zulke duidelijke tafeltennistechnische aanwijzingen in de verenigingsnaam heeft zitten, weet je dat je moet uitkijken. Je ziet het wel vaker, dat de verenigingsnaam iets direct met de sport te maken heeft. Tafeltennisvereniging Smash, the Back Hands of Rally. Of – helemaal hilarisch – TTV Één en Twintig. Die hebben een jaar of twaalf geleden vast een extra ALV gehad of de naam nu naar ‘Elf’ veranderd zou moeten worden of niet, de arme stakkers. Over ’t Net is ook zoiets. Staat er ergens dat de bal per sé over het net moet? Je kunt ook een punt maken met een bal langs ’t net. Klinkt ook veel stoerder. TTV Langs ’t Net. Alsof er op een training alleen maar op toverballen wordt getraind. En daarbij, dat de bal ook op de helft van de tegenstander moet stuiteren is een minstens net zo belangrijk criterium voor een punt. Maarja, wie gaat zijn vereniging nou OHNEODHVDT noemen. En dan nog kan het ook slaan op bijvoorbeeld een beachvolleybalvereniging, dus dat slaat natuurlijk nergens op.
Goed, terug naar gisteren. Met de 10-0 uitslag van vorige week in ons achterhoofd, stonden we in het begin met knikkende knieën en trillende handen achter de tafel. Waar Maarten en Anton overduidelijk met hun gedachten nog ergens anders waren (ergens onder de rivieren?) stond Sean als heuse kopman zijn eerste wedstrijd te winnen, ondanks het feit dat zijn plotselinge overstap naar noppen op de backhand nog steeds de nodige vraagtekens bij de toeschouwers oproept, maar dat terzijde. Maarten moest zowel in zijn enkel- als dubbelwedstrijd met Sean 2-0 achter komen voordat er een bal op tafel ging, wat je op zich zou kunnen zien als dubieuze tactische zet, maar helaas bleek het vooral een teken van zwakte en gebrek aan balgevoel die avond. Anton was zich al aan het voorbereiden op het kampioenschap (volgend seizoen in de tweede klasse weliswaar), want hij leek met zijn hoofd meer bezig met de nieuwe teamindeling en het bestellen van de platte kar, karaoke en teamschotels dan met tafeltennis. Een 1-4 achterstand stond daarom al snel op het scorebord.
Maar toen…
Hoe later op de avond, hoe schoner het volk. Tijdens Anton zijn tweede wedstrijd kwam daar Anne. Met haar wulpse lach en enthousiaste, wuivende aanmoedigingen straalde zij haar positieve energie door het glas heen naar onze Anton. (Of hij vreesde een nieuwe ingezonden brief van een teleurgestelde supporter als hij niet gauw fatsoenlijk tafeltennis liet zien, dat kan ook…) Hoe dan ook, het deed hem goed. Tijdens de vijfde set liet hij weinig meer heel van zijn tegenstander en ook de derde wedstrijd zette hij de sterkste tegenstander van de avond met een gedecideerde 3-0 aan de kant tot groot genoegen van het lichtelijk eenkennige publiek. Een ommekeer in de sfeer leek te komen toen daar ook nog eens Nick de zaal in kwam om Maarten zijn laatste wedstrijd te bekijken. ‘Wat Anne kan, kan ik ook’, moet hij gedacht hebben en zo geschiedde. Met ietsje minder spektakel en her en der wat gelukkige ballen sloot hij zijn laatste wedstrijd toch nog winnend af.
En Sean? Die denderde de avond lekker door. Dan weer verdedigend, dan weer bij tafel blokkend, allerlei truken werden uit de kast gehaald, maar het was vooral zijn snoeiharde forehand die hem de overwinningen bracht. Blijkbaar heeft hij geen publiek nodig om het beste in zichzelf naar boven te halen. Zijn laatste twee wedstrijden kwam hij niet in de problemen, waardoor er uiteindelijk volledig tegen de verwachting in een 6-4 overwinning op het scoreblad stond!
Een teamschoteltje of twee en wat pils later vertelden onze tegenstanders dat de 10-0 van vorige week wat geflatteerd was, met behoorlijk veel 5-setters. Ook werd Sean gefeliciteerd, omdat één van de tegenstanders blijkbaar nooit van noppenspelers verliest. Dat is een uitdaging die Maarten de volgende keer graag nog eens aan gaat. Tot die tijd is het wellicht verstandig een keertje te gaan trainen. Echter niet voor de volgende wedstrijd, want die staat komende maandag alweer op het programma tegen het Culemborgse Gispen, waar publiekslieveling J. Graaff weer ten tonele zal verschijnen. Hoe het verder gaat lopen deze competitie zullen we zien.
To be continued…