Door Anton – De week van 21 maart zal een zwarte pagina zijn in het boek dat over 2016 zal worden geschreven. In deze week verloren vele mensen het leven door de schokkende aanslagen in Brussel, ging ‘De Verlosser’ Johan Cruijff naar de hemelpoort en werd om 15:00 uur op vrijdagmiddag Jezus Christus op 33 jarige leeftijd aan het kruis genageld (alleen was dat een paar eeuwen eerder al gebeurd). Iets wat de ‘goede week’ moest worden werd een stille week vol lijden en verdriet.
Op goede vrijdag 25 maart togen Jasper, Timeas en Anton naar Huizen om daar een plichtmatig potje tafeltennis te spelen. SVE 5 had nog 2 wedstrijden te gaan en stond stevig op de 2e plaats. UTTC had op de eerste dag van de goede week al het kampioenschap binnengehaald in de 1e klasse A van afdeling Midden (ik herhaal; het werd een stille week vol lijden en verdriet).
Het was wel duidelijk dat TTV Huizen al helemaal in de paasstemming was aangezien er op de bar een kommetje vol paaseitjes stond en de barman Patrick Visser er op zijn paasbest uitzag. Hij had zelfs voor deze gelegenheid zijn hele schoonfamilie uitgenodigd om het tafereel tussen de beide verenigingen die hem na aan het hart liggen gade te slaan. Ook Timeas’ wingman Quinten van Dissel, in de tafeltenniswereld beter bekend als Q (je weet wel van die tv-serie Q & Q) was op het spektakelstuk afgekomen. Met het gele tenue van Huizen en de TTVN-ers die naast ons stonden te spelen werd het een flink gele bedoeling. Met andere woorden, een enerverende vertoning zo op de vrijdagavond.
Om jullie een beeld te geven van de prestaties van de mannen van SVE 5 geef ik een opsomming van ieders meest kenmerkende gebeurtenissen van de avond (uitslag 3-7).
Timeas: Timeas zuchtte en steunde toen hij binnenkwam. Dat herhaalde hij nog zeker 134 keer tijdens de hele avond. Dronk een paar flesjes Amstel. Kreeg het publiek op de banken door zijn toch wel aparte schep-spel, kreeg Henk Tax zelf chagrijnig door zijn irritante manier van tafeltennissen en kreeg Q zo ver om voor 3 flesjes Amstel (tja, geef dat soort jongens een snoepzak en ze doen alles voor je) de laatste wedstrijd te tellen die hij met een ware Houdini-act uit het vuur wist te slepen.
Anton: Anton zuchtte en steunde niet toen hij binnenkwam. Anton had er ontzettend veel zin in tot 20:15 uur. Toen ving de wedstrijd aan, kreeg hij pudding in zijn benen, wilde het lijf wel, maar het hoofd niet. De opleving in de uitwedstrijd bij Shot kon hij geen passend vervolg geven deze competitie. De tafeltenniscarrière van Anton kun je het beste vergelijken met een achtbaan: eerst ga je omhoog, en omhoog, totdat je op een punt waarna je als een baksteen naar beneden valt. Anton is dwalende en heeft de juiste route nog niet gevonden.
Jasper: Jasper liet op deze avond zien dat hij een stabiele en goede tafeltennisser is geworden. Hij verliest amper potjes, is gemotiveerd maar ergert zich kapot aan het niveau van zijn teamgenoten. Jasper is het licht in duistere tijden, Jasper geeft de goede week weer een beetje kleur, Jasper is..het zal toch niet? Zou Jasper de nieuwe Verlosser zijn?…….