Het NK Trefbal: een dag vol met ballen, bier en zon – Door Niels.
Op zaterdag 12 maart was het dan eindelijk zo ver, het allereerste NK Trefbal! En zoals het het sportieve SVE betaamt hadden wij ook een afvaardiging om mee te dingen naar de titel Nederlands Kampioen Trefbal.
Helaas begonnen de perikelen al voordat de dag was begonnen. We hadden moeite om een compleet team op de been te krijgen. Jasper geveld door ziekte, Anton wilde toch maar liever zijn verjaardag vieren, Timeas wilde gaan werken en Sylvester wilde ook niet meer meedoen. Gelukkig hadden we Remco in het team die nog een paar invallers kon vinden. Met zijn achten waren we dus zaterdagochtend aanwezig op Olympos, sommigen iets eerder dan anderen maar alsnog was iedereen op tijd. Het team bestond uit 5 SVE’ers te weten: Remco, Pim, Laura, Amber en ondergetekende (Niels) en 3 vrienden/collega’s van Remco: ex-handballer Richard, honkballer Ruud en Leon.
De voorbereiding voor deze dag was in ieder geval fantastisch. Remco wist al niet meer wat onze teamnaam was en Laura, Amber en ik hadden alle drie maar 3 uur geslapen. Toen Remco eindelijk zijn functie als teamcaptain begon uit te voeren en achter onze naam was gekomen (het was Ping-Pongballetjes) en een wedstrijdschema had bemachtigd konden we eerst naar Hal 3 voor een paar oefenpotjes om de regels (die we uiteraard om papier allemaal kenden) ook eens even in de praktijk te oefenen. Nadat wat onduidelijkheden over vangballen en voetenwerk uit de weg waren geruimd en we een paar games hadden gespeeld (waarbij we de 1ste game met z’n vijven buiten het veld waren getreden) vonden wij het wel welletjes met de oefenpotjes en wilden we onze krachten sparen voor de echte wedstrijden.
Kleine samenvatting van de regels voor de non-trefballers: je speelt per wedstrijd 5 games van 2m45s lang of totdat alle spelers van 1 team af zijn. Je mag niet buiten de lijnen stappen behalve om een bal te pakken (moet je wel je hand opsteken). Alleen bij een klemvaste vangbal is de tegenstander af en mag er een teamgenoot terug het veld in, als je hem niet in 1 keer vangt ben jijzelf af. Afweren mag alleen met een andere bal, als je daarmee een teamgenoot raakt is hij wel af.
Om 10:40u zouden we dus onze eerste wedstrijd moeten spelen maar om 10:15 waren we al klaar met de oefenpotjes. Wat moesten we doen om die tijd te overbruggen? Laura had wel een idee. En dus stonden we om 10:20 (niet als eerste overigens!!) met onze eerste biertjes in de hand. Die gingen er goed in dus gingen we met volle moed naar onze eerste wedstrijd. Zagen we bij de oefenpotjes nog teams van iele co-assistentjes, nerds en zelfs een team met kinderen, zo zag onze poule er niet uit. Allemaal mannen in hun hoogtij dagen die ook wel meer dan eens naar de sportschool leken te gaan. Uiteraard waren Laura en Amber al snel afgeleid. De tegenstanders hadden duidelijk ook beter geoefend. Waar wij nog een paar voetfouten maakten (en ook een flink aantal keer gematst door de scheidsrechters) stapten zij geen enkele keer over een lijn en waren ze ook beter op elkaar ingespeeld. Het werd ook al vrij snel duidelijk dat we 1 goeie in het team hadden. Ruud bleef bijna altijd als 1 van de laatsten over op het veld, toch kon hij geen potten breken. Vier games werden vrij kansloos verloren. Toch konden we nog 1 punt binnen halen door de 3de game overtuigend te winnen. We hebben er zelfs beeldmateriaal van! Ik mag toch wel zeggen dat ondergetekende hier man of the game was. De game erna, waarbij ik er als eerste uit ging door een harde bal in mijn kruis, vergeten we dan maar even.
Na die afgang gingen we maar weer terug naar het sportcafé voor een verfrissend biertje. Buiten bleek de zon lekker te schijnen en durfden wij het wel aan om de barkrukken buiten te plaatsen. Helemaal geen slecht idee!
Voordat onze volgende wedstrijd begon moesten we ook nog scheidsrechter spelen af en toe. De eerste keer gingen Remco, Ruud en Richard er op af terwijl Laura, Amber, Leon, Pim en ik lekker in het zonnetje bleven zitten. Als een ware lijnennazi floot Richard zich buitenadem op elke kleine teen die de lijn raakte (misschien iets overdreven). De tijd ging snel om en dus was het alweer tijd voor onze 2de wedstrijd. Het kon toch niet slechter gaan dan de eerste wedstrijd? Nou wel dus……hoewel het veel beter ging met het voetenwerk en coaching binnen het team waren we een klein kwartier later maar een half puntje rijker door 1 game gelijk te spelen in de allerlaatste seconde. Pim gooide nog wel ergens een tegenstander keihard op z’n hoofd maar dat had jammer genoeg geen langdurige gevolgen voor het andere team. Na de 2de wedstrijd hadden we 1,5 punt uit de mogelijke 10. Solide start dus.
Na de helft gespeeld te hebben was het tijd voor een langere pauze, dat betekende weer een paar biertjes in de zon maar ook tijd om een patatje te bestellen. Toen het tijd was voor de teamschotel moesten Pim, Leon en ik helaas gaan scheidsrechteren. Dat ging zonder al te veel problemen. Maar toen we terugkwamen naar het sportcafé was de teamschotel natuurlijk al lang weg, wat een pech. Voor de 3de wedstrijd bleken de vette snacks ook geen voordeel op te leveren. Er werd veel geklaagd over het zwaar op de maag liggen van de teamschotel. Eikels. Deze wedstrijd verloren we ook weer met 4-1. Het enige gedenkwaardige gebeurde in de 4de game. Pim was als enige over van ons tegen 5 van de tegenstander. Een onbegonnen zaak zou je zeggen, maar Pim voelde dat er meer in zat! Met alle kracht en souplesse ontweek hij vele rode ballen. Toen hij alle 3 de ballen in zijn bezit had legde hij met precisie 2 ballen in het midden van het veld en nam hij een aanloop met de 3de in zijn handen. Als een echte Bas van de Goor sprong hij tussen de 2 ballen door en smashte hij de bal richting de tegenstanders. Helaas miste hij wel……..Pim wist het nog vol te houden tot het einde van de game en kon ondertussen nog 2 afgooien. Helaas was dit niet genoeg maar wel A for effort!
De laatste wedstrijd was onze kans op een overwinning. Ook dit team had namelijk nog geen wedstrijd gewonnen. Het begon goed. We kwamen met 1-0 voor door goed druk te zetten en zelf nog een vangbal of 2 te maken. De game erna was daarentegen weer erbarmelijk. Slappe worpen en gemiste vangballen voerden de boventoon. 1-1. Het bleef daarna vrij gelijk op gaan met een gelijkspelletje en een overwinning voor ons. Laatste game dus, 2,5-1,5 voor ons. Naar mijn idee stond ik in no-time in m’n eentje tegenover nog 3 tegenstanders. Waar was mijn team gebleven? Ik ontweek voor m’n leven en, nog belangrijker, voor de overwinning. Ik wist nog een bal te vangen waardoor onze sterspeler Ruud weer het veld in kon. Helaas had hij zijn kruid verschoten en mocht na 10 seconden al weer naar de kant. Ik probeerde nog druk te zetten met alle 3 de ballen in mijn bezit maar kon mijn balans niet houden toen ik bij de middellijn stond te gooien en stapte na een worp zo de verkeerde helft van het veld op…….Af!
Een gelijkspel bleek dus het hoogst haalbare voor ons die dag. Uiteindelijk hebben we maar 5 punten van de mogelijke 20 gehaald. Als we een makkelijkere poule hadden gehad had er zeker meer in gezeten! Wat een pech met die indeling! Gelukkig was het wel gezellig. Na de laatste wedstrijd hebben we nog een tijd buiten gezeten en van het zonnetje en het bier genoten. Wel 6 keer is de zin, nou nog eentje dan, uitgesproken maar niemand wilde echt naar huis (aangezien het voor de meesten ook ver fietsen was). Ook Remco kon er weer geen genoeg van krijgen en moest uiteindelijk door de anderen mee naar huis worden genomen. Ik had nog een plekje in m’n tas dus werd mij nog een rode bal in de handen gestopt die als aandenken binnenkort mee naar SVE wordt genomen. Volgend jaar maar weer proberen 🙂