Voor het tweede jaar op rij deed SVE mee aan het voetbaltoernooi van Taverzo. Net als vorig jaar met een zorgvuldig gekozen strategie: alles op de verdediging en hopen dat we af en toe zelf kunnen scoren. En dat ging beter dan vorig jaar!
Vorig jaar wisten we uiteindelijk maar één keer te scoren. Er gingen ook maar twee potjes verloren, dus toch waren wij wel tevreden. Maar dit jaar ging het zelfs beter! We waren zo slim geweest om wat meer spelers mee te nemen zodat we lekker door konden wisselen (ondanks dat er ’s ochtends drie mannen niet op kwamen dagen omdat ze te brak waren na een nacht stappen).
In de eerste wedstrijd tegen uiteindelijke finalist FvT hielp het aantal wissels nog niet veel. Het team van FvT bestond maar voor ongeveer de helft uit tafeltennissers, de anderen waren ingevlogen voetballers. Dat terwijl wij zo nobel waren geweest om als enige niet-SVE’er Lars mee te nemen, een vriend van Marco die net als wij totaal niet bleek te kunnen voetballen. We waren dan ook redelijk kansloos en verloren met 3-0.
Na die nederlaag besloot een aantal van ons dat het om 10.45 uur toch echt hoog tijd was voor een biertje.
Dat bier bleek ons goed te doen. In de tweede poulewedstrijd tegen het ook al veel sterkere Tios ging het uitstekend. We kwamen zelfs op 1-0, toen Rogier per ongeluk tegen een tegenstander aanschoot en de bal zowaar het doel invloog. Niet heel veel later stond het echter alweer 1-1, toen onze verdedigers besloten te gaan wisselen op het moment dat Tios net met twee man naar ons doel opstoomde. Tios (uiteindelijk 4e geworden) bleek ook in het restant van de wedstrijd veel sterker dan wij, maar we hielden netjes stand.
In de laatste poulewedstrijd tegen Vriendenschaar 2 gingen alle remmen los. We waren vooral erg blij dat er toch teams slechter zijn dan wij. Daarnaast had brakke Sean de weg naar Zoetermeer nog gevonden en had hij zijn watervlugge broertje Damian meegenomen, die er meteen drie inschoot. Uiteindelijk wonnen we met 7-0. We dachten dat ons toernooi er toen op zat (3e in de poule achter FvT en Tios, die een salonremise overeengekomen waren) en gingen vrolijk verder aan het bier, maar de organisatie bleek toch een vervolgronde voor ons in petto te hebben.
In die vervolgrondes mochten we twee keer aanleggen voor een penaltyserie, nadat er in reguliere tijd een gelijkspel op het bord was gekomen. In de eerste wedstrijd was dat ietwat beschamend, tegen een team dat voornamelijk uit niet al te rappe vrouwen bestond. Laten we het er maar op houden dat de biertjes nog wat zwaar op de maag lagen. De penalties wonnen wij echter overtuigend, vooral dankzij onze formidabele keeper Tom, die daarna op de schouders ging.
De tweede penaltyserie ging helaas verloren, ondanks dat ondergetekende zijn penalty strak in de kruising schoot, tot grote verbazing van vooral Marco.
Toen was het toch echt tijd om lekker uit te gaan rusten en biertjes te drinken. Na vijf wedstrijden zat heel ons team volledig stuk. De omroeper bleek toen voor ons toch nóg een wedstrijd in petto te hebben, om te strijden voor de 11e/12e plek. Het zal jullie verrassen, maar wij hebben ons maar neergelegd bij de 12e plek.
Genietend van het weer, biertjes, broodjes hete kip en hamburger, keken wij nog toe hoe FvT na penalties de finale verloor van VVV. Ondertussen begonnen de eerste klachten over spierpijn, kapotte knieën en enkels op gang te komen, berichten die vooral op maandagochtend verhevigden in de teamApp. Mocht je de komende dagen SVE’ers krom zien lopen, dan weet je dus wat er aan de hand is.
Meer foto’s zijn te vinden op onze Facebook-pagina.
Volgend jaar gaan we voor een plek bij de beste 8!
Reacties
Leuk verhaal!